05/10/24 - 26/01/25
Vernissage : 05/10 à 18h30
Hongsuk Ahn. Till the humming sleeps
De jonge Koreaan Hongsuk Ahn studeerde recent af in de richting fotografie aan La Cambre en kan al terugblikken op een indrukwekkend parcours. Hij werd geboren in Korea en zette zijn eerste artistieke stappen aan de universiteit. ‘Ik hield me daar onder andere bezig met fotografie en een professor die aan Paris 8 had gestudeerd, raadde me aan om verder te studeren in het buitenland.’ Maar zijn interesse voor de fotografie was al gewekt voor hij naar de universiteit ging. ‘Drie of vier jaar eerder was ik beginnen te fotograferen met een Hasselblad-camera van middenformaat. Dat waren vooral landschappen en ik deed dat puur voor mijn plezier. Daarvoor had ik wellicht al een paar foto’s gemaakt met de kleine camera van mijn vader.’
Ook al begon de fotografie een belangrijke plaats in te nemen in zijn leven, toch had hij vooral een passie voor de kunstwereld in het algemeen. ‘Ik heb een zus die schilderkunst heeft gestudeerd in Korea. Ze studeerde vijf jaar geleden af en zet haar werk voort in ons land. Ik wilde echter mijn geluk beproeven in het buitenland en meer specifiek in Frankrijk. Ik ging dus schone kunsten studeren in Aix-en-Provence. Dat was geen fotografieopleiding maar veeleer een algemene beeldopleiding, met een groot stuk theorie. Van daaruit begon ik te tekenen terwijl ik tegelijkertijd bleef fotograferen, maar dan meer voor mijn plezier.
Dat tekenen was zeker niet onbeduidend, het blijft hem enorm boeien en neemt ook een groot deel van zijn tijd in beslag. Zo ging hij van start met een uniek en indrukwekkend project waarvoor hij met potlood de miljoenen pixels van een afbeelding reproduceert. Met behulp van een apparaat dat hij zelf heeft ontwikkeld reproduceert hij één na één elke pixel, met alle nuances van zwart en wit. Volgens zijn berekeningen zal hij daarmee zoet zijn tot in 2030.
Maar toch besloot hij om zijn parcours voort te zetten in de richting fotografie aan La Cambre. ‘Enerzijds wilde ik naar een grotere stad verhuizen. Anderzijds kreeg ik door te werken met beeld in het algemeen weer zin in de fotografie. Ik had ook nood aan mensen met wie ik over fotografie en beeld kon praten. Ik diende mijn kandidatuur in bij Paris 8 en bij La Cambre. Ik werd door beide
instellingen aanvaard, maar uiteindelijk heb ik voor La Cambre gekozen.’
Daar begon hij aan een zoektocht naar beelden die zowel zijn reflectie als zijn verbeelding konden verrijken. ‘Helemaal in het begin was er niet echt een thema. Ik ging naar Rio Tinto in Spanje, de plaats waar de eerste milieuprotesten in het land plaatsvonden. Het is de naam van een rivier, een gemeente, de steengroeve die er wordt geëxploiteerd en zelfs een voetbalteam. Alles is daar Rio Tinto... Ik ging ernaartoe als toerist, met de bedoeling dingen te fotograferen maar niet om een situatie te documenteren. En beetje bij beetje heb ik zo ontdekt wat ik wilde doen.
Sindsdien legt Hongsuk Ahn een archief aan met een enorme hoeveelheid foto’s die hij voor zijn plezier maakt. ‘Op het ritme van mijn reizen en dagelijkse observaties vormen mijn beelden stap voor stap een archief van visueel materiaal. Op die manier creëert de collectie van beelden een ecosysteem dat een fotografisch onderzoek onthult dat in de realiteit is verankerd’, licht hij toe.
Op basis van dat archief maakt hij vervolgens ensembles, suites, waaruit enkele thema’s naar voren komen. ‘Voor mij is de fotografie een ruimte die me naar elders kan leiden. Ze biedt me de kans om iets anders te bedenken,’ legt hij uit. Zo ontstond de praktijk van de ‘cadavres exquis’, waarin elk beeld door een detail, een vorm of een motief verbonden is met het vorige beeld.
‘Terwijl ik de relatie tussen mens en natuur verken, zoek ik in mijn fotografie naar terugkerende motieven, kleuren en vormen die een kneedbare structuur vormen,’ zegt hij. ‘Het editingproces laat op een natuurlijke manier zien hoe de verzamelde beelden werken. Geleidelijk brengt een nagenoeg statische analyse aan het licht welke taferelen de aandacht trekken, welke onderwerpen de geest boeien en welke plaatsen vaak worden bezocht voor een opname. Zo tekenen er zich stilaan enkele onderwerpen en tendensen af: ‘geweld’, ‘natuur’, ‘model’, ‘textuur’, ‘milieuproblemen’, ‘leven’, ‘dood’, ‘stedelijke ruimte’, ‘architectuur’, ‘kleur’, ‘voedselketen’, ‘oppervlakken’, ‘abstractie’. Via de verkenning van de fotografische taal probeer ik de structuur en de omstandigheden van het beeldwerk nader te bestuderen.’
Beeldwerk in de heel ruime zin van het woord, want naast zijn fotografische werk blijft deze talentvolle jongeman nog altijd tekenen, en afhankelijk van zijn behoeften en wensen maakt hij ook uitstapjes naar video en performances.
