06.02.21 - 16.05.21
Bruno Oliveira. Back to Neverland
Voor deze nieuwe editie van de Galerie du Soir is onze keuze gevallen op Bruno Oliveira.
Net afgestudeerd aan La Cambre met een master fotografie, heeft Bruno Oliveira heel vroeg ballingschap gekend. Van een piepklein dorpje in Portugal verhuisde hij naar het Groothertogdom Luxemburg. Daarop volgt een normale schoolloopbaan, maar hij interesseert zich nogal snel voor het beeld. “Ik ben begonnen met kleine jobs als figurant voor kortfilms en langspeelfilms. Dat was de trigger, want ik realiseerde mij dat ik liever achter de camera stond.” Op zijn achttiende kopen zijn ouders hem zijn eerste camera. “Ik gebruik die vandaag nog altijd” fluistert hij ons toe.
Hoewel hij studeert voor opvoeder en werk vindt in een tehuis voor schoolgaande kinderen, verdiept hij zich na zijn werkdagen verder in zijn passie voor het beeld. De tweede trigger is een wedstrijd, een soort reality TV voor kunstenaars op Télé Luxembourg waaraan hij deelneemt. Zonder enige artistieke vorming bereikt
hij de halve finales. “Toen heb ik bij mezelf gezegd dat ik die weg verder moest inslaan en heb ik beslist fotografie te gaan studeren. Op een maand tijd heb ik
alles achter me gelaten en heb ik me ingeschreven in La Cambre.” Zijn beslissing verontrust zijn omgeving : “Men zei me : Jij hebt nooit iets op artistiek vlak gedaan, jij maakt geen enkele kans ! Ik heb het toch willen proberen. Tijdens
de ingangsexamens was ik in paniek want het was inderdaad hoog gegrepen.
Ik, ik was autodidact. Ik wist dat ik de artistieke basis miste. Ik heb dan gedaan zoals ik het zelf aanvoelde en mij toegelegd op het portret, de persoon, de documentaire... En ik werd toegelaten.”
Vanaf dan gaat het snel. Bruno installeert zich in Brussel en gaat in het weekend terug naar Luxemburg. “Terwijl ik op La Cambre in mijn derde jaar zat, zag ik dat mijn vrienden in Luxemburg zeer snel vooruit kwamen in het dagelijkse leven. Zij begonnen een auto te kopen, een huis... Toen we op een dag met vrienden Disneyland bezochten hebben we ons al spelend namen van personages uit
de parade toegeëigend. Een vriendin zei me : jij, jij zou Peter Pan zijn. Jij bent degene onder ons die durft te dromen, dingen te doen die wij niet zouden durven. Vanaf toen ben ik foto’s beginnen te maken van mijn vrienden in hun dagdagelijkse leven, vaak tijdens feesten. Wat melancholische beelden. Dat weerspiegelt wat ik voel ten aanzien van mijn omgeving.”
In Luxemburg lanceert le Casino, centrum voor hedendaagse kunst, een triënnale voor jong artistiek talent. “Ik heb beslist eraan deel te nemen en te werken rond de Millennials, die generatie Y, geboren tussen 1980 en 1996, en waarvan ik deel uitmaak. Ik ben dus mijn vrienden blijven fotograferen, in Luxemburg, in Brussel, maar ook op reis. Meer bepaald in Japan.”
Het resultaat ? Zeer kleurrijke beelden die vaak ‘s nachts zijn ontstaan. “Het idee was een imaginair land te creëren.” Heel normaal voor een Portugese jongen,
in ballingschap in Luxemburg, die in Brussel komt studeren. “In mijn beelden is er de notie van ballingschap, van samenlevingen, van reizen. Ook interieurs van woningen beïnvloeden mij erg.”
Trouw aan Peter Pan gaat hij waar de wind hem voert. “Mijn meeste beelden zijn onverhoeds gefotografeerd. De elementen die de indruk van een mise-en-scène kunnen wekken zijn meestal toeval, een onhandigheid die de zaak interessant maakt. Ik plan niet wat ik doe.”
Kers op de taart, voor zijn reeks “Back to Neverland” heeft hij afdrukken gekozen op posterformaat. Kwestie van de generatiegebondenheid nog wat in de verf te zetten.
