Exposition

Gauthier d’Ydewalle. Noosphère

Gauthier d’Ydewalle transcribeert, interpreteert en synthetiseert, door middel van het beeld, boeken die hem geraakt hebben, door deze onder te dompelen in een compositie waarbij de kleuren, de tinten, de compositie als doel hebben de diepgaande natuur uit te drukken van het litteraire, filosofische of poëtische werk die zij bevatten. Het is in feite dezelfde benadering als die van een portrettist, een portrettist van het boek. Om het te benaderen volstaat het te begrijpen dat het boek geen levenloos object is, maar op een bepaalde manier een levend wezen. Om die idee van het levend karakter van een geheel aan ideeën wanneer ze in de vorm van een boek zijn gepresenteerd, te onderbouwen, baseert de benadering van Gauthier d’Ydewalle zich op het filosofische concept van “noösfeer” gebruikt door Theilhard de Chardin. Dit woord, samengesteld uit het Griekse noüs, de geest, en sphaira, de sfeer, die hier de betekenis heeft van het woord”ruimte”. De noösfeer is dus de zone van de doordachte idee, onderscheiden van de biosfeer of van de geosfeer, respectievelijk zone van het levende en zone van de levenloze materiële objecten.

De uitgever, kunstenaar en schrijver François de Coninck heeft zich verdiept in het werk van Gauthier d’Ydewalle waarover hij schrijft dat ”... zijn methode bestaat eruit niets aan het toeval over te laten. Alle voorgelegde elementen zijn zinvol : elke compositie heeft zijn reden, elk detail zijn betekenis. Alles wil taal zijn : niets is toevallig in dat spel waarbij de plastische vorm teken wordt. De expressie van de houdingen, de opstelling van de volumes en de vormen, het traject van de rechte of gebogen lijnen, de spanningen tussen de texturen en de kleuren, het spel van de tinten en van het licht, moeten toelaten een systeem van zinvolle relaties vrij te maken, dat op zijn beurt het essentiële van de buitengewone aanwezigheid van die boeken, van hun heel persoonlijk bestaan en van hun diepgang, kan verduidelijken. Gauthier d’Ydewalle houdt er tenslotte aan ons de sleutels aan te reiken om zijn visuele taal te ontcijferen : zijn precieuze commentaren maken integraal deel uit van dit werk tussen toegepaste filosofie en betrokken fotografie die, door het bijzondere karakter van haar benadering, het genre van de plastische fotografie vernieuwt.”