29.01.22 - 22.05.22
Danielle Rombaut. De ondraaglijke waarheid
Niet alle jonge fotografen komen uit de adolescentie. Sommigen hebben een ander leven gehad voordat ze zich overgaven aan de geneugten van de lens. Dit is het geval van Danielle Rombaut die tot 2019 federaal ambtenaar was bij FOD Financiën. "Ik was niet meer gelukkig in mijn werk", bekent ze. “Ik wilde iets anders doen, mezelf ontwikkelen. Daarna nam ze een loopbaanonderbreking en besloot ze verschillende sectoren te verkennen die haar altijd al hadden geïnteresseerd: fotografiecursussen, cursussen antiek, meubelstofferen... Al heel snel hield de fotografiecursus die ze in 2019 startte bij LBC Mortsel (haar woonplaats, nabij Antwerpen) haar volledig bezig en maakte dat ze verder wilde gaan. Ze schreef zich in voor een langlopende cursus fotografie voor volwassenen bij Encora Berchem en besliste zich volledig te wijden aan de fotografie.
In juli 2021 vernam ze in de media de duizelingwekkende omvang van de overstromingen in Wallonië, vooral tussen Verviers en Luik. Zeven weken later gaat ze naar Luik voor een fotomissie. Door Google Maps te raadplegen, realiseert ze zich dat ze nog maar een kwartier verwijderd is van de regio die getroffen is door de enorme overstromingen van 14 juli. Ze wil graag zien hoe de zaken in anderhalve maand zijn geëvolueerd en besluit er 's middags heen te gaan.
Rond 16.00 uur komt ze aan in Pepinster, een van de zwaarst getroffen steden. Ze zegt: “Ik passeer de Delhaize-parkeerplaats en zie dames in een speciaal voor dit doel gebouwde mobiele wasserij. Het lijkt wel een beeld van een derdewereldland waar vrouwen buiten hun was doen.”
Vast in de file die de inwoners van de streek sinds half juli ervaren door het wegsnijden van vele wegen, observeert ze de plaatsen, de mensen en belandt ze in een doodlopende straat aan de rand van de Hoëgne. Er komt een man uit zijn huis. "Hij wilde praten. Hij had zijn huis vijf of zes jaar eerder gekocht, na een scheiding, en was bijna klaar met de renovatie. Binnen 24 uur stond zijn hele begane grond onder water en was hij alles kwijt. Maar "we moeten doorgaan, we moeten" herhaalt deze man die zegt blij te zijn dat hij overdag naar zijn werk kan, maar elke avond bij thuiskomst een mokerslag krijgt.
Al snel ontmoet de fotografe andere mensen die naar haar toe komen, behoefte hebben om te praten. Over wat ze hebben verloren, over de angst voor een nieuwe stortbui, over een stijging van het waterpeil van de rivier, over een nieuwe ramp.
Zeven weken na de overstromingen liggen de getroffen auto’s over elkaar, de gevels staan op instorten, de hopen afval geven nog steeds de indruk van oorlogsscènes.
Met haar camera over haar schouder, vervolgt Danielle Rombaut haar weg en ontmoet ze veel plaatselijke bewoners. “Mensen willen praten. Ik ook", legt ze uit. “Ze hebben er absoluut geen bezwaar tegen om gefotografeerd te worden. "
Misschien omdat de fotografe niet zomaar gaat zoals de wind. Zij die hier een beetje bij toeval is aangekomen, besluit in de regio te blijven en de volgende dag haar verkenningstocht voort te zetten. Komt dan het volgende weekend terug. Vertellen, ontmoeten, vereeuwigen en delen via haar beelden.
Beelden die een vreemde schoonheid vrijgeven en tegelijkertijd een gevoel van absoluut verlies dat de fotografe met intelligentie en gevoeligheid wist vast te leggen.
