Exposition

Yves Auquier. Het moment dat ontsnapt

De tentoonstelling L’instant qui fuit schetst het parcours van Yves Auquier.Als fotograaf van het intieme interesseert hij zich voor wat leeft, voor de tijd die voorbijgaat, voor het vertrouwde en het vluchtige moment, terwijl hij zijn eigen dwarsdoorsnede samenvat met de notie van “intimistisch realisme”. Gedurende heel zijn carrière werkt hij in zwart – wit en op een seriële manier. Minutieus klasseert hij zijn negatieven in thematische classeurs en hiervan vertrekkend stelt hij nieuwe overzichten samen. Zijn reeksen publiceert hij voornamelijk onder vorm van portfolio’s die hij zelf analoog afdrukt.

In Pays Noir, zijn eerste boek, gepubliceerd in 1970, schetst hij het portret van de streek van Charleroi. Hij ziet er grandeur en schoonheid terwijl anderen, de inwoners van “Le Pays Noir” inbegrepen, er donkerte en ruïne zien. Hij wil zijn visie overbrengen, deze delen via het beeld, en hij slaagt daarin dank zij de subtiele eenvoud en de gevoeligheid van zijn benadering. De reeks Les Mineurs, in 1975 gepubliceerd onder vorm van een bundel, plaatst de Mens in het centrum van de foto’s; De eenzaamheid, de camaraderie, de mijn, de donkerte en de hardheid van het werk zijn even zovele onderwerpen van zijn foto’s. Yves Auquier maakt enerzijds spontane beelden terwijl andere meer geposeerd zijn. Enkele jaren later zoekt hij de Sicilianen op die zich in België gevestigd hebben. In zijn reeks Sicilum neemt hij de tijd om de gewoontes van die geïmmigreerde bevolkingsgroep te ontdekken.

In zijn portfolio Bruxelles, gepubliceerd rond 1970, dompelt hij ons onder in een stedelijk universum : de lichtsaturatie op de wegen, de snelheid, de massa, de alomtegenwoor- dige beweging. De beelden volgen elkaar op en nodigen uit doorheen de stad te reizen gezeten op de voorste zetel van een auto verloren in het verkeer of zich vastgrijpend aan de verticale stang van een tram.

Zijn verzameling van dertig zwart – wit foto’s La vie de famille, gepubliceerd in 1970, toont belangstelling voor het gezin. De levensmomenten verstrijken onder het objectief van de fotograaf die zijn eigen familie als model neemt. De doodse momenten, die tussenruimtes van het dagelijkse leven, hebben een groot aandeel in de reeks. Siësta’s, meditatieve rustpauzes, lectuur, kinderspelen, zijn even zoveel gestolen ogenblikken aan de honger van de tijd. Het onderwerp van de zwemmers wordt in de negatieven van La vie de famille geschetst. Fotografisch gesproken gebruikt hij kadrages dicht bij zijn onderwerpen die enkel de lichamen in het water laten zien, zonder rekening te houden met het decor erbuiten. Het water wordt een volwaardig onderwerp van de foto’s en verovert het beeldveld : de rimpeling van het water en de reflecties geven vorm aan de achtergrond.

Nadat hij zich gewijd heeft aan de menselijke soort interesseert Yves Auquier zich voor alles wat leeft, planten en dieren worden zijn modellen. Zoals in de rest van zijn productie is de sfeer een sleutelmoment in zijn foto’s.
Met die bescheidenheid die hem kenmerkt verwijst hij naar zijn werk in deze termen : “Ik heb eenvoudigweg dingen gedaan die ik graag deed” en het is in die eenvoud dat zijn werk zijn authenticiteit tentoonspreidt.